Odmienne zdanie.

"Randkowanie" wciąż trwa, rozmawiamy ze sobą dużo, ale podczas tych rozmów wychodzi wiele różnic. Mamy inne podejście do związku. Nie wiem czy nasze spotkania i rozmowy prowadzą do czegoś, ale jeżeli tak, to szybko się okaże czy będziemy umieli razem żyć czy nie. Jestem osobą zupełnie inną, niż On i całe szczęście, bo byśmy nie dali rady razem funkcjonować, jakby dwie takie osoby jak ja chciały żyć razem. Ale z drugiej strony ta moja odmienność jest problemem dla Niego, bo On chciałby osobę bardziej poddaną (głupie słowo, ale inaczej ciężko mi ująć o co mu chodzi). Mi zależy na niezależności, nie chce zostać zamknięta w złotej klatce miłości, bo się uduszę. A On... chciałby kochać, głaskać, spędzać każdą chwilę razem, robić wszystko wspólnie, pewnie nawet wspólnie myśleć. Rozmawiamy dużo, ja mu tłumaczę, przedstawiam swój punkt widzenia i w drugą stronę też to działa. Dobrze nam się razem spędza czas, fajnie się rozmawia, ale na "sucho" nie da się ułożyć życia, żeby wszystko wcześniej zaplanować i żyć zgodnie ze scenariuszem. Wspólne życie weryfikuje wszystko, w praniu wychodzi podejście do życia, ugodowość lub jej brak i elastyczność.
Ja mam życie w ciągłym biegu...On dość konserwaty w porównaniu do mnie. Jest gentelmenem jak ze starego filmu. A moja koleżanka nazwała Go Konserwą. Określenie dość zabawne, bo nie wiadomo czy On taki jest czy jest cichą wodą. Pożyjemy- zobaczymy. Nic na siłę nie zrobię, a tym bardziej wbrew sobie.