Normalność.

Co jest normalne? Jakie zachowania są normalne? Są pewne normy i standardy w naszym społeczeństwie, ale każdy inaczej widzi swoją normalność.
Wydaje mi się, że żyję normalnie. Wg mnie zwyczajnie chodzę do pracy, mam znajomych, plany na przyszłość i jakieś marzenia. Każdy dzień wygląda podobnie, ale takie życie mi odpowiada.
Normalne są pewne kwestie w moim życiu i normalne są dla mnie moje relacje ze znajomymi, ale w pewnym momencie są rzeczy, które przestają być normalne i wtedy myśli kotłują się w głowie.
Jeżeli życie moich znajomych się zmienia, informują mnie o tym, ja się cieszę z ich szczęścia- to jest wg mnie normalne. Ale gdy dostaję wiadomość niezbyt pozytywną i przejmuję się cudzym życiem jakby to było moje- to normalne to nie jest i mnie wkurza, bo doprowadza do rozmyślań o własnym życiu. Nienormalnie jest, że rozbolała mnie głowa z powodu smsa, że siedzę wbita w fotel i nie wiem co mam zrobić z informacją, którą otrzymałam. Nie powinnam robić nic, nie powinnam się przejmować, ale oczywiście nie umiem. Jestem wściekła na siebie, bo powinnam to olać, zająć się własnym życiem, ale nie umiem, zwyczajnie nie umiem przejść obok problemu kogoś znajomego, tylko staram się wesprzeć, nie zawsze pomóc, bo czasem się nie da, ale czasem samo wsparcie pomaga.
Dziś czeka mnie jeszcze wysiłek psychiczny, konieczność skupienia, a ja siedzę myślami gdzie indziej, niż powinnam. W takich chwilach jak ta- mam ochotę zmienić tożsamość, wywalić telefon i wyjechać na koniec świata, żeby zacząć życie od nowa...od czystej kartki, ale najpierw musiałabym zrobić reset dysku w głowie.